Het terras van de Knoet is in de zomer een echte trekpleister.
Je zit er nooit alleen en de sfeer is er altijd goed.
Maakt het tweede glas je lichtjes tipsie dan kan je altijd een gesprek aanknopen met de twee personages die er steeds zijn. Op het einde van het terras, als scheiding met de straat staat dit beeld. De harmonie van het koppel. De schoonheid van de liefde. De tragedie van het zijn. Vormgegeven in een verleidelijke taal. Kijk niet enkel naar de gezichten maar ook naar het lichaam. Zo zijn we toch allemaal. Gewond maar gelukkig.